پایتخت 220 ساله کشور در دامنه جنوبی رشته کوههای البرز (با متوسط متر 1190 ارتفاع از سطح دریا) قرار گرفته و مساحت آن  594 کیلومتر(مناطق 22 گانه مصوب شورای شهر ) است که با حریم آن قریب دو هزار کیلومتر مربع مساحت و 8 میلیون نفر (به همراه شهرهای اقماری آن قریب 12 میلیون نفر) جمعیت دارد.

دمای سال 83 تهران بین 7- تا 39.4 + درجه (میانگین ماهانه حداکثر 27 و حداقل 0.1 درجه) و بارندگی سالانه میلیمتر316 بوده و قریب 11.5% جمعیت کشور، 24% جمعیت با تحصیل عالی کشور، 26% تولید ناخالص ملی، 14% بودجه عمرانی کشور، 26.5% بودجه جاری دولت، 38% امکانات فرهنگی و آموزشی و 26% امکانات درمانی کشور در این کلان شهر زندگی می‌کنندو توسعه بی رویه و ناهمگون آن فراتر از برنامه های مصوب و خارج از توزیع عادلانه امکانات و منابع کشور می باشد. (مرجع آماری سالنامه سال 83 استان تهران – سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان تهران)

تهران بزرگترین و مهم‌ترین شهر ایران و یکی از شهرهای بزرگ دنیاست. این بزرگی و موقعیت ویژه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی آن و تمرکز امکانات (در مقایسه با سایر نقاط کشور) سبب شده بسیاری از مردم کشور (برای کار، تحصیل، درمان، انجام امور اداری، خرید یا فروش کالا و تفریح) به این شهر آمده و تدریجاً ساکن شوند.

این کلان شهر با انبوه نیازها و مسائل جاری و عمرانی خود، توسط قریب 24 سازمان و نهاد دولتی یا عمومی هدایت می شود که شهرداری (در چارچوب راهبردهای وزارت کشور و شورای شهر) متولی اصلی ساماندهی مسائل شهر و ارتقای مشارکت و رضایت شهروندان می باشد.

این روند برغم رونق شهر، موجب تشدید مسائل آن (به‌ویژه آلودگی هوا، اقتصاد شهر، جذب و دفع منابع زیستی و روح روان شهر) شده و اداره مطلوب این شهر، تنها با کلان نگری و هماهنگی مدیران ذیربط همه دستگاههای اجرایی مقدور می باشد تا برای رعایت منافع عمومی و شهروندمداری، در بهبود امور شهر مشارکت نمایند.