ناگاه به یک نگاه بیرون آورد

می خواد که...اشتباه بیرون آورد

آن شعبده باز پیر که یک روز مرا

از داخل این کلاه بیرون آورد

تاریکم و شب از دل من می جوشد

تکرار به تکرار خودش می کوشد

تکراری ام آن قدر که حالا دیگر

پیراهنم از حفظ مرا می پوشد

یک آینه ی اسیر شکلک شده ام

پیش تو هزار بار کوچک شده ام

از حافظه ات چه زود پاکم کردی